Hoe meer tranen, hoe meer vreugd
Mensen; wat lopen we toch met een hoop rond. In onszelf, binnen onze liefdesrelatie, in het gezin…. In onze Avonden vol Aandacht begeleiden we stellen om een eerste stap te zetten op het pad van Tantra. In deze drie uur durende privé sessies rollen regelmatig tranen; van verdriet of ontroering.
Voor net zo veel mannen als vrouwen blijkt het soms helemaal niet zo gemakkelijk om tranen gewoon maar te laten rollen als ze in je opwellen. Zeker niet waar je geliefde bij is.
Dit gold ook voor mij. Of eigenlijk: ik kon best wel huilen, maar als het gebeurde dan vond ik het vreselijk. Ik probeerde mijn tranen zo ongeveer weer terug te duwen in mijn ogen. Zo schaamde ik me voor mijn ‘gejank’.
Dit wat denigrerende woord valt soms ook in de sessies die ik begeleid. Het zegt denk ik iets over hoe we verdriet collectief benaderen: als iets heel ongemakkelijks. Iets om vooral niet te laten gebeuren. En als het gebeurt: niet waar anderen bij zijn.
Maar ja: het leven brengt niet alleen mooie ervaringen, maar ook pijnlijke. Je wórdt nou eenmaal soms verdrietig. Wat te doen met je tranen?
Onderdrukken of toelaten?
Verdriet vinden we lastig. En het ís ook best een uitdaging om – ik noem maar eens iets – als ouder aanwezig te blijven bij de pijn van je kind. Dat maakt denk ik dat we vroeger, als we huilden, vaak gehoord hebben: ‘nou, zo is het wel weer genoeg: klaar!’ of: ‘hier heb je een snoepje’.
Later, als je huilt in de brugklas, laten je peers je glashelder voelen dat dát de bedoeling niet is.
En gaandeweg leer je je verdriet te onderdrukken. Zo hoef je het niet te voelen, maar het kost je wel wat. Want je moet je inspannen; spanning maken in je lichaam. Jezelf verharden om je verdriet ‘eronder’ te houden.
Nou kan je je verdriet wegdrukken, maar daarmee is het nog niet weg. Ergens deep down is het er nog; wachtend op de druppel die de emmer doet overlopen…
Je tranen als smeltwater
Ik verwoordde het zo: ‘Ja daag, als ik deze ene traan toelaat, dan gaan de sluizen open. Dan verdrink ik in mijn verdriet.’
Maar er gebeurde iets héél anders toen ik uiteindelijk durfde te springen en mijn verdriet toeliet… In deze podcast ga je misschien met andere ogen kijken naar jouw eigen verdriet en dat van de mensen om je heen.
Want, zoals mijn lerares Carla (van het Centrum voor Tantra) zo prachtig zegt: ‘Je tranen zijn als smeltwater’.
Iets in je is verzacht… en ineens stroomt het. Zo vol, dat je overstroomt. Je tranen geven de mensen om je heen de gelegenheid om zich met jou en je verdriet te verbinden. Je te omhelzen, te troosten…
Beluister m'n podcast over verdriet:
Maak samen met je geliefde kennis met Tantra
Een Avond vol Aandacht privé sessie is een cadeau aan jezelf en jullie relatie. Drie uur lang ontvangen jij en je geliefde de stevige en liefdevolle begeleiding van een van de ervaren vrouwen uit ons team. We leren jullie een aantal eenvoudige, krachtige technieken, waarmee jullie (ook thuis) meer intimiteit kunnen ervaren in jullie samenzijn.
We geven deze sessies in verschillende delen van het land.
