Als ik nu terugkijk op die momenten, ben ik gefascineerd door de enorme verandering in mij.
Als je mij nu op de dansvloer tegenkomt, sta ik er midden op. Niet langs de kant. Mijn lijf voelt losjes en beweegt zonder dat ik erover na hoef te denken. Zelfs niet als er muziek wordt gedraaid waar ik niet speciaal van hou.Het grote verschil is dat al die kritische gedachten niet meer zo’n vat op mij hebben.
Als ik mezelf beschaam, wordt mijn lichaam strak, minder beweeglijk. Ik bekijk mezelf dan meer van buitenaf, dan dat ik mezelf kan voelen van binnenuit. Dat is wat schaamte doet: je bekijkt jezelf vanuit de vermeende ogen van een ander.
Als ik aanwezig ben in mijn lijf, dan kan ik daar de natuurlijke impuls om te bewegen voelen. Als ik die toelaat, dan kan ik me eraan overgeven. Aan het ritme van de muziek, aan wat mijn lijf fijn vindt om te doen; alles wordt meer fluïde.
In Tantra heb ik geleerd om mijn schaamte niet weg te duwen, maar haar juist te leren kennen. Nieuwsgierig te worden naar deze delen in mezelf, die mijn natuurlijke stroom zo kunnen blokkeren. Ik neem je in m’n podcast graag mee op mijn ontdekkingen over schaamte.
Veel luisterplezier! x Marije