Opgroeien in een zwartekousendorp als creatief, gevoelig, muzikaal meisje… niet ideaal.

Wat een intense hoeveelheid beelden kreeg ik over me heen: over hoe je OK bent, hoe je erbij hoort, en vooral: hoe niet. Als gevolg daarvan raakte ik het contact met mezelf, met mijn eigenheid, goeddeels kwijt.

Gelukkig liep ik al vroeg in mijn leven vast. Ik was nog geen 25, maar ik fietste elke ochtend huilend naar mijn werk. Niet omdat dat werk zo verschrikkelijk was (sterker nog: het was precies wat ik altijd dácht dat ik wilde) maar omdat ik niet voelde dat ik een waardevolle bijdrage leverde aan onze prachtige wereld.Ik kon niet voelen wat nou eigenlijk belangrijk was voor MIJ. 

Ik omschreef mijn leven als ‘een film die aan mij voorbij trekt, waar ik niet echt aan deelneem.’

Deze leegte maakte dat ik voor mijn dertigste al op onderzoek uit ging en in aanraking kwam met Tantra. Gelukkig maar. Want anders had ik nu misschien nog steeds braaf gedaan wat ik dacht dat anderen van mij verwachten…

Meer daarover in mijn podcast hieronder!